Sucha to jedna z najstarszych wsi ziemi strzeleckiej. W średniowieczu jej właściciele występowali jako świadkowie w rożnych dokumentach, niekiedy przybywali w otoczeniu książąt opolskich. W czasach nowożytnych wieś bardzo często zmieniała właścicieli, którymi były m.in. rody: Strzałów, Ptakowskich, Skrzydłowskich, Tęczynów i Strachwitzów. W XVI w. przez co najmniej kilkadziesiąt lat wieś miała dwóch właścicieli. W XIX w. stuleciu Sucha, podobnie jak inne miejscowości w okolicy, przeszła przez długotrwały proces uwłaszczenia, który uczynił z mieszkańców pełnych właścicieli uprawianej ziemi. W centrum wsi funkcjonował folwark, który został zlikwidowany w 1945 r. Mieszkańcy wsi doświadczali wszystkich zawieruch, które przetaczały się przez Śląsk Opolski. Dotkliwie dał odczuć wiek XX z plebiscytem, III powstaniem śląskim, wkroczeniem  Armii  Czerwonej,  a następnie zmianą państwowości ze wszystkimi związanymi z tym następstwami.

Mieszkańcy Suchej w minionych stuleciach utrzymywali się głownie z pracy na roli. Stan ten zaczął ulegać zmianie w II poł. XIX w. wraz z postępującym rozwojem przemysłu. Stosunki ekonomiczne, który wykształciły się w II poł. XX w., zwłaszcza w latach 80-tych i 90-tych, doprowadziły do samoistnego zanikania chłoporobotników. Niski standard życia do 1989r., likwidacja wielu okolicznych zakładów pracy oraz niskie płace stały się przyczyną masowej emigracji do państw Europy Zachodniej, głownie RFN. Do momentu podjęcia przemian ustrojowych na przełomie lat 80-tych i 90-tych była to głownie emigracja trwała, która później przekształciła się w zarobkową. Pokaźna liczba mieszkańców, zwłaszcza młodych, pracuje stale w Niemczech i Holandii, w rodzinnej miejscowości spędzając tylko wolny czas.

Z początku XIV w. pochodzą pierwsze wzmianki o proboszczu, a zatem także o istnieniu parafii. W średniowieczu parafia Sucha obejmowała zapewne także okoliczne miejscowości. Jej samodzielny byt zakłóciła wojna trzydziestoletnia (1618-1648). Zniszczenia, jakich doznała wieś, a podobno szczególnie pożar plebanii, stały się powodem do przyłączenia Suchej do parafii Rozmierz. Stan ten trwał bardzo długo, bo aż do 1980r. W 1970r wikariusz parafii Rozmierz, ks. Józef Cichoń, rozpoczął pracę, która dzięki sumienności, pracowitości, talentowi organizacyjnemu oraz zaangażowaniu parafian doprowadziła w 1980r. do odtworzenia samodzielnej parafii. Zasługi te dają mu trwałe miejsce w historii Suchej.

Na podstawie książki autorstwa Henryka Dudy pt. "Sucha z dziejów miejscowości i parafii".